Eza Doortmont (1993) noemt zichzelf het liefst visueel verhalenverteller en werkt zowel als documentaire filmmaker als (analoog) fotograaf. Ze werkt vanuit Utrecht, maar voelt zich ook sterk verbonden met de Noordelijke provincies, waar zij oorspronkelijk vandaan komt. Haar werk wordt sterk beïnvloed door haar achtergrond in journalistiek en visuele antropologie. In al haar verhalen en projecten zie je haar oog voor detail, klein verhalen en menselijk contact terug, waarbij ze een voorliefde heeft voor kleine gemeenschappen, echte mensen, hun belevingswereld, herhalende processen en het dagelijks leven.

Vaak balanceren haar projecten op het randje van kneuterig. Het zijn portret-achtige verhalen met een grote fascinatie voor dingen die nu nog zijn, maar die zullen veranderen en uiteindelijk vergankelijk zijn. De projecten zijn oprecht en eerlijk, maar ze zijn ook realistisch/nuchter en hebben humor. Ze zijn sterk karakter gestuurd en intiem, maar wel met visueel sterke keuzes en diepe lagen. De projecten hebben weinig opsmuk, en laten vooral de gewone dingen van het leven zien. Die verhalen vertellen juist ook de kleine dramatiek van het leven. Zaken waarvan we allemaal wel weten dat ze onomkeerbaar en onoverkomelijk zijn, maar daardoor niet minder erg of belangrijk.